Θα 'θελα να μπορουσα να γραψω κατι, ενα βιβλιο χωρις ροη, θεμα, συνεχεια ή συνοχη. Απλα να γραψω τις σκεψεις μου οπως οπως. Ακομα κι αν ειναι συγκχεχυμενα και χωρις νοημα προτασεις και λεξεις. Θα ΄θελα να μπορουσα απλα να γραφω τι νιωθω, τι βλεπω, τι αισθανομαι. Να εγραφα ενα βιβλιο με συναισθηαματα. Τα δικα του συναισθηματα.
Θα ειναι ο κοσμος μου, θα ειναι εγω, αυτα που σκεφτομαι, που φοβαιμαι, που ελπιζω. Αν το διαβασει καποιος, σιγουρα δεν θα το καταννοησει. Γιατι, ποιος καταλαβαινει απολυτα τον τροπο σκεψης του αλλου, ή ακομα και του ιδιου του του εαυτου?
Οταν σκεφτεσαι κατι, και προσπαθεις να το εκφρασεις με λογια, χανει την σημασια του και το νοημα του. Αν δεν προσπαθησουμε, ομως, πως θα ειχαμε εστω και μια ευκαιρια να επικοινωνησουμε πραγματικα με τον αλλον? Μου αρεσει να μενω σιωπηλος γι' αυτο ακριβως, γιατι, αν μιλησω και πω αυτα που σκεφτομαι δεν θα εχουν την ιδια σημασια, δεν θα ηχησουν το ιδιο στα αυτια καποιου αλλου.
Δεν θεωρω οτι ειμαι κανενας περιεργος ή παραξενος ή οτι σκεφτομαι καπως. Ισα ισα, θεωρω και πιστευω οτι ειμαι ιδιος με ολους. Ενας συνηθισμενος νεος που ζει μια φριχτα συνηθισμενη ζωη..Ναι, εχω καποιες αντιληψεις ισως ασυνηθιστες ή βλεπω καποια πραγματα διαφορετικα, μα αυτα ειναι που μας ξεχωριζουν σε αυτην την ζωη. Δεν πιστευω οτι ειναι ουτε εκπληκτικα ουτε αξιοπροσεκτα. Εχω την αναγκη, ομως, καπου να τα καταγραψω..
Αυτην την συνηθισμενη ζωη εγω δεν την αντεχω...
Θα ειναι ο κοσμος μου, θα ειναι εγω, αυτα που σκεφτομαι, που φοβαιμαι, που ελπιζω. Αν το διαβασει καποιος, σιγουρα δεν θα το καταννοησει. Γιατι, ποιος καταλαβαινει απολυτα τον τροπο σκεψης του αλλου, ή ακομα και του ιδιου του του εαυτου?
Οταν σκεφτεσαι κατι, και προσπαθεις να το εκφρασεις με λογια, χανει την σημασια του και το νοημα του. Αν δεν προσπαθησουμε, ομως, πως θα ειχαμε εστω και μια ευκαιρια να επικοινωνησουμε πραγματικα με τον αλλον? Μου αρεσει να μενω σιωπηλος γι' αυτο ακριβως, γιατι, αν μιλησω και πω αυτα που σκεφτομαι δεν θα εχουν την ιδια σημασια, δεν θα ηχησουν το ιδιο στα αυτια καποιου αλλου.
Δεν θεωρω οτι ειμαι κανενας περιεργος ή παραξενος ή οτι σκεφτομαι καπως. Ισα ισα, θεωρω και πιστευω οτι ειμαι ιδιος με ολους. Ενας συνηθισμενος νεος που ζει μια φριχτα συνηθισμενη ζωη..Ναι, εχω καποιες αντιληψεις ισως ασυνηθιστες ή βλεπω καποια πραγματα διαφορετικα, μα αυτα ειναι που μας ξεχωριζουν σε αυτην την ζωη. Δεν πιστευω οτι ειναι ουτε εκπληκτικα ουτε αξιοπροσεκτα. Εχω την αναγκη, ομως, καπου να τα καταγραψω..
Αυτην την συνηθισμενη ζωη εγω δεν την αντεχω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου